با این همه علاقه اما، بسیاری از علاقه مندان به هنر سینما و تئاتر، به دلیل نبودن امکانات آموزشی در قزوین مجبور به مهاجرت به تهران یا رفت و آمد به پایتخت شده اند و یا اگر نتوانسته اند، استعداد و علاقه خود را در دل نگه داشته و به تدریج به بوته فراموش سپرده اند.
سه سال پیش خبر تاسیس یک آموزشگاه سینمایی در قزوین، چراغ امیدی در دل سینما دوستان روشن کرد و دیری نپایید که علاقه مندان بسیاری در رشته های مختلف بازیگری، کارگردانی، فیلمنامه نویسی و… در این آموزشگاه ثبت نام کردند و در این سه سال «آموزشگاه سی و پنج» نه تنها بیش از سیصد هنرجو را آموزش داده که این روزها، اولین جشنواره هنرجویی خود را نیز برگزار کرده است
به بهانه برگزاری اولین «جشنواره هنرجویی سی و پنج» با میثم آقاجان زاده از فیلمسازان باتجربه و موفق قزوینی که مدیریت این آموزشگاه و همچنین دبیری جشنواره سی و پنج را بر عهده داشته و دارد، به گفت و گو نشستیم.
– فکر برگزاری جشنواره سی و پنج با چه هدفی در ذهن تان شکل گرفت؟
ایده برگزاری جشنواره هنرجویی از اینجا بود که چندین دوره کلاس آموزش بازیگری در مجموعه برگزار کرده بودیم و قصد داشتیم یک خروجی رسمی داشته باشیم و از طرفی هنرجویان تجربه ی روی صحنه به صورت حرفه ای اجرا داشته باشند و با یکدیگر رقایت کنند.
– مراحل مختلف برگزاری چگونه پیش رفت؟
ما اوایل فروردین امسال فراخوان جشنواره را اعلام کردیم و شرایط اعلام شد که نمایش ها تک پرسوناژ و کمتر از بیست دقیقه باشد. متن ها ارسال شد و بعد از دوماه بازبینی، ۲۷ نفر انتخاب شدند که به مرحله اصلی راه پیدا کردند.
– استقبال هنرجوها و مخاطبان چگونه بود؟
استقبال هنرجوها خیلی خوب بود. ما در طول سه سال حدود صد هنرجوی بازیگری داشتیم که ۳۲ نفر شرکت کردند.۲۷ نفر روی صحنه تئاتر قدم گذاشتند و اجرای رسمی نمایش را نخستین بار حسن کردند. استقبال تماشاگران هم چون بعد از دو سال سکوت در تئاتر، این اولین اتفاق تئاتری شهر بود؛ خیلی خوب بود و با پُر شدن نیمی از ظرفیت سالن به خاطر محدودیت های کرونایی، نمایش ها اجرا شد و بسیاری نیز بیرون سالن ماندند. تصور نمی کردم چنین استقبالی از جشنواره صورت بگیرد.
برگزاری این جشنواره در روحیه هنرجوها بسیار تاثیرگذار بود. آنها برای اولین بار روی صحنه تئاتر حضور پیدا کردند، علاقه و عشق شان را تجربه کردند که شاید برای بعضی هایشان آخرین بار باشد که البته امیدواریم اینگونه نگردد. آنها با سالن و نور و موسیقی و دکور و تماشاچی و شرایط استاندارد نمایش خود را اجرا کردند و خوشحالم که توانستیم شرایط این تجربه شیرین و به یادماندنی را برایشان فراهم کنیم.
– برای برگزاری جشنواره چه مشکلاتی وجود داشت و چگونه موانع کنار رفت؟
نمی توانم بگویم مشکلات، ولی مراحلی باید طی می شد. مجوزها، شکل برگزاری و همکاری با ستاد کرونا و موارد دیگر که اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و انجمن نمایش بسیار به ما کمک کردند. بقیه موارد به تلاش بچه ها برمی گشت و ما، که تجربیاتی در برگزاری جشنواره ها داشتیم. گرچه مشکل مالی وجود داشت که به خاطر دوستی ها بسیاری از کارها به صورت رفاقتی حل شد، اما اجرای جشنواره سخت نبود.
طی سه سال فعالیت با چه مسائل و دغدغه هایی مواجه بودید؟
مشکلات و مسائل زیاد است. چون اولین و تنها آموزشگاه رسمی در قزوین هستیم؛ زیر ذره بین بودیم. بعضی علاقه مند نیستند تا با ما همکاری کنند. برخی هم نمی خواهند ما باشیم و اتفاق هایی را برایمان رقم زدند. در کنار این موارد، مشکلات مالی هم همیشه بوده و با همه گیری کرونا و تعطیلی آموزشگاه خیلی متضرر شدیم، اما از حمایت دوستان زیادی نیز برخوردار بودیم؛ چه در بحث تبلیغات و چه آموزش که این رفاقت ها خیلی کمک کرد تا مشکلات کمرنگ شود.
در یکسال و چند ماه گذشته هم با کرونا دست به گریبان بودیم؛ آموزشگاه ده ماه تعطیل شد. هنرجوها ثبت می کردند و دوماه تعطیل بود و دیگر نمی آمدند و می گفتند هزینه کلاس را پس بدهید. کلاس ها به تعویق می افتاد و بر نامه ریزی ها به هم ریخت و از همه اتفاق های خوب که باید می افتاد؛ عقب افتادیم، ولی پافشاری ما باعث شد همچنان بمانیم و ادامه دهیم.
و سوال آخر اینکه، واقعا چه اندازه به آموزش سینما در قزوین نیاز است؟
در سالهای گذشته، آموزش سینما در قزوین تنها منحصر به انجمن سینمای جوان بود و آنهم صرفا در یک رشته خاص که در دوره فیلمسازی تعریف شده بود و به صورت تخصصی رشته ای مثل تدوین و عکاسی و کارگردانی و…. تدریس نمی شد و طبیعتا بسیاری از علاقه مندان آنگونه که باید فضایی برای رشد استعدادهایشان نداشتند. برای راه اندازی و فعالیت آموزشگاه، دوستان انجمن سینمای جوان خیلی به ما کمک کردند و اساتید خوب ما از انجمن هستند که باید از این دوستان و همچنین همه کسانی که در برگزاری جشنواره دست ما را به یاری فشردند، قدردانی نمایم.
