این سنگربان قزوینی در تلاش است که با درخشش در تهران به تیم ملی برسد. رضایی در لیگ امسال پنج بازی انجام داده که در ۳بازی دروازه تیم را بسته نگه‌داشته است.
بعد از درخشش در بازی با استقلال، گفت‌وگوی اختصاصی فروردین امروز با این سنگربان جوان و آینده‌دار پیش‌روی شماست.
خیلی از قزوینی‌ها نمی‌دانند که یک قزوینی در تیم پیکان دروازه‌بان اول است، از ورودت به دنیای فوتبال بگو؟
علیرضا رضایی، متولد آذر هفتادوهشت هستم. از بچگی به فوتبال علاقه داشتم و بازی‌ها را دنبال می‌کردم و از آنجا که خانواده ورزشی دارم، من را در مدرسه فوتبال کارخانه شیشه قزوین ثبت‌نام کردند.
اوایل تمرین‌ها و بازی‌ها بیشتر جنبه تفریحی داشت؛ اما بعد از 15سالگی، فوتبال بازی کردن در سطح بالا به یک هدف در زندگی من تبدیل شد.
از طریق یکی از دوستان با آقای ستار آقامحمدی، موسس باشگاه سرخ‌جامگان قزوین آشنا شدم و زیرنظر آقایان حامد یوسفی و عبدالله ساعدی فوتبالم را به صورت جدی ادامه دادم.
از ورودت به جمع تیم‌های پایتخت بگو، معمولا بدون رابطه نمی‌توان در این تیم‌ها جایی داشت؟
فوتبال حرفه‌ای من در مسابقات آموزشگاه‌ها کلید خورد، در جایی که بهترین دروازه‌بان کشور انتخاب شدم و به تیم ملی دانش‌آموزی به مربی‌گری آقای علی دوستی‌مهر دعوت شدم. در مسابقات جهانی در کشور چک توانستم سنگربان اول تیم ملی باشم و بعد از مسابقات به تیم ملی جوانان دعوت شدم. در یکی از بازی‌های دوستانه در تیم ملی جوانان، آقای مجید جلالی، سرمربی وقت باشگاه پیکان حضور داشتند و از من دعوت کردند که برای مذاکره به باشگاه پیکان بروم و از همان سال به عضویت باشگاه پیکان درآمدم.
برای رسیدن به ترکیب ثابت، روزهای سختی پشت سر گذاشتی؟
من بعد از تیم ملی دانش‌آموزی به پیکان پیوستم. پس از بازی در رده‌های جوانان و امید باشگاه، امسال لیگ را شروع کردم که متاسفانه در بازی اول دستم آسیب دید و دو ماه از بازی‌ها دور بودم.
خداراشکر تا الان ۵بازی در لیگ انجام دادم که ثمره آن سه کلین‌شیت بوده که آخرین آن در بازی مهم هفته نوزدهم برابر تیم استقلال تهران بود که به تساوی بدون گل رسید؛ البته کیلن‌شیت برابر استقلال مزه دیگری داشت.
از شرایط فوتبال و فوتسال استان خبر داری، آن هم در شرایطی که باشگاه‌های پایه‌ای حمایت نمی‌شوند و تیم‌های بزرگسالان نتایج قابل قبولی نمی‌گیرند؟
استان قزوین پتانسیل بالایی در رشته‌های ورزشی دارد؛ ولی متاسفانه نبود تیم‌های حرفه‌ای در سطح بالا کار را برای جوانان ما سخت کرده و از طرفی خروج از استان و بازی در تیم استان‌های مختلف برای بازیکنان رده جوانان و نوجوانان راحت نیست و بعد از سختی‌هایی که تحمل می‌کنند، دلسرد می‌شوند.
امیدوارم روزی استان قزوین حداقل یک تیم در لیگ برتر داشته باشد تا جوانان استان هم بتوانند قابلیت‌های فنی خود را به نمایش بگذارند.
از باشگاه پیکان بگو؟
باشگاه پیکان، باشگاهی مطرح در بازیکن‌سازی است و خیلی از بازیکنان مطرح شاغل در لیگ ما از فیلتر پیکان رد شدند. کار کردن در این باشگاه که حکم خانه من را دارد، بسیار لذت‌بخش است. مخصوصا بعد از پنج سال حضور در باشگاه که بین من، کادر و اعضا باشگاه رابطه صمیمانه ایجاد شده است.
آینده‌ات را در فوتبال چطور می‌بینی؟
امیدوارم بتوانم به نسخه کامل‌تر و بهتری از خودم تبدیل شوم.
علیرضا چه رویایی دارد و برایش نقشه هم کشیده است؟
صددرصد هر بازیکن حرفه‌ای آرزوی بازی در تیم ملی را دارد و من هم از این قائله مستثنا نیستم.
مطمئنا هر زمان این اتفاق بیفتد، تمام توانم را خواهم گذاشت تا بتوانم نماینده خوبی برای استان و مردم شریف قزوین باشم.
امیدوارم که در سال جدید از شر بیماری کرونا خلاص شویم و بتوانم بار دیگر بدون دغدغه و نگرانی تمرین کنم و شاهد حضور هواداران ورزشی در استادیوم‌ها باشم.
