نوشتن آرزوی کودکی من بود

هر چند فعالیت این نویسنده و شاعر که بانی و مووسس آب انبار حاج کاظم در محله «مغلواک» قزوین، از اجداد مادری اوست به این حوزه محدود نشده و از وی آثار مکتوب دیگری نیز در حوزه طنز و میراث فرهنگی نشر یافته است. یوسفی همچنین در حوزه نشر هم فعال است و مدیریت انتشارات «پرستوی سپید» را بر عهده دارد. آنچه می‌خوانید گپ وگفت ما با این بانوی نویسنده است.

خانم یوسفی، چه شد به نوشتن و سرودن تمایل پیدا کردید؟
در کودکی دختری به نام رویا همکلاسم بود. او توانایی راه رفتن نداشت و فلج بود و هرروز عصر در چهارچوب در بیرونی منزل می‌نشست و به بازی بچه‌ها نگاه می‌کرد و چون هوش بالایی داشت برای اینکه با بچه‌ها ارتباط بیشتری برقرار کند اغلب با قصه‌گویی بچه‌ها را به دور خود جمع می‌کرد قصه‌های شیرینی که مثل هزارو یک شب دنباله‌دار بود ولی پس از مدتی از تعداد بچه‌ها کم شد و در آخر تنها شنونده پروپا قرص قصه‌هایش من بودم بعدها که با کتاب‌های خوب آشنا شدم متوجه شدم بیشتر قصه‌هایی که می‌گفت از افسانه‌های آذربایجان صمد بهرنگی و قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب از مهدی آذریزدی بود. الان فکر می‌کنم به یقین یکی از دلایل نویسندگی‌ام رویا بود که هنوز در رویاهایم جایگاه ارزشمندی دارد.
در واقع کودکی شما، انگیزه ورود به این عرصه شد؟
نوشتن از آرزوهای کودکی من بود. از کودکی به خواندن کتاب‌هایی همچون آثار «چارلز دیکنز»، «هانس کریستین آندرسن» و دیگر نویسندگانی که برای کودکان و نوجوانان می‌نوشتند علاقه داشتم و از نویسندگانی چون «شل سیلور استاین» الگو گرفتم. من فکر می‌کنم شغل بیش‌تر آدم‌ها به آرزوهای کودکی‌شان برمی‌گردد.
اولین کتاب شما چه زمانی منتشر شد؟
اولین کتابم به نام «خرس مهربان» در سال۷۸ توسط «انتشارات انجام کتاب» به چاپ رسید. در حال حاضر ۱۸عنوان کتاب تالیفی به قلم من، در حوزه کودک و نوجوان و بزرگسال و در زمینه‌های گوناگون از جمله، طنز، روان شناسی، مستند، شعر، داستان مینیمال و… به چاپ رسیده است. در سال۹۳ برای اولین بار سوگندنامه نویسندگی را در ایران به ثبت رساندم و برای ثبت جهانی آن نیز از طریق نمایشگاه کتاب فرانکفورت اقدام کردم و همچنین در پنجمین جشنواره طنز مکتوب شهری عنوان نخست را کسب کردم.
آثاری به خط بریل هم دارید.
بله، ۵کتاب نیز به خط بریل برای نابینایان توسط موسسه رودکی به چاپ رساندم و اکنون سفیر فرهنگی نابینایان رودکی نیز هستم و کتاب‌هایی از «انتشارات پرستوی سپید» که مدیریت آن را به عهده دارم، نیز به بریل تبدیل شده که در کتابخانه مادر رودکی موجود است.
علاوه بر این، در مرکز نابینایان و کم بینایان شدید بهارستان تدریس درشت خط برای کودکان کم بینا دارم و برای والدین کودکان نابینا آموزش خط بریل به شیوه دیداری دارم. چون معتقدم کودکان کم بینا می‌توانند همراه با خط بریل،  آموزش معمولی نیز داشته باشند و همین طور معتقدم والدین کودکان نابینا به هر میزان سواد داشته باشند، در صورت عدم آشنایی با خط بریل در مقابل کودکان و از دیدگاه همکاری برای آموزش درسی، به نوعی بیسواد محسوب می‌شوند.
یکی از  زمینه‌های فعالیت شما، حوزه کودکان و نوجوانان است. دلیل گرایش شما به این حوزه چه بود؟
اگر در یک جمله و به اجمال بگویم؛ علاقه به دنیای پاک کودکی و دغدغه‌های زیبای کودکی.
در این زمینه چه کتاب‌هایی از شما منتشر شده؟
تاکنون ۴کتاب از من در حوزه کودک شامل، خرس مهربان، چشم‌های مریم، عروسک پارچه‌ای و عروسک قشنگ منتشر شده است و در حوزه نوجوان هم، سه کتاب «موهای بافته مادرم» که ۶۰ داستان مینی مال و خاطره‌ای از کودکی‌هایم هست؛ پیشه وران کهن که به معرفی ۱۵حرفه قدیمی که در حال از بین رفتن است، می‌پردازد و همچنین «حاجی فیروز» که این داستان برگزیده نخست پنجمین جشنواره مطبوعات شهری شد.
ظاهرا در حوزه کاریکلماتور هم آثاری منتشر کردید؟
یکی از بزرگترین افتخارات زندگی بنده همسایگی با پرویز شاپور پدر کاریکلماتور ایران بود که از نوجوانی در مجاورت با ایشان این سبک ادبی را آموختم. کاریکلماتورهایم در ۷کتاب و در اکثر نشریات معتبر از جمله همشهری، اطلاعات بین‌الملل، طنز و کاریکاتور و… به چاپ رسیده است. در حوزه کاریکلماتور هم کتاب‌های متعددی از جمله، «یک سبد واژه»، «کوتاه نوشت»، «بازی با کلمه‌ها»، «شوخی با کلمه‌ها»، «گاهی لبخند»، «نگاهی دیگر» و «کاریکلماتور» منتشر کرده‌ام.
شما علاوه بر  فعالیت فرهنگی در حوزه نشر هم فعالیت دارید؟
از سال۸۶ مدیریت انتشارات پرستوی سپید را دارم و عضو شورای سیاستگذاری انجمن فرهنگی و هنری زنان ناشر هستم و سه سال است که که توسط این انجمن  حضور فعال در نمایشگاه کتاب فرانکفورت دارم.
وضعیت حوزه نشر چطور است؟
نشر حال مساعدی ندارد. تعدادی از ناشران میدان را خالی کرده و یا رو به ورشکستگی رفته‌اند و یا تغییر شغل داده‌اند. تعدادی هم با عشقی که به این حرفه دارند، روی پا هستند. عوامل مختلفی از جمله وضعیت نامساعد کاغذ، آمار پایین کتابخوانی،  فضاهای مجازی و الکترونیکی و… در این امر دخیل هستند.
اخیرا کتاب ««تهران؛ شهر موزه‌ها» از شما منتشر شده، چه شد که به فکر انتشار کتاب در حوزه تهران پژوهی افتادید. گرچه کتابی به نام «پیشه وران کهن» هم قبلا از شما منتشر شده بود.
کتاب تهران شهرموزه‌ها پژوهشی پیرامون موزه‌های مناطق ۲۲گانه تهران و ترجمه به زبان انگلیسی است که با توجه به علاقه شخصی‌ام نگاشته شده و برای اولین بار است کتاب جامعی در این زمینه بدون درنظر گرفتن نوع مالکیت موزه‌ها به چاپ رسیده و با مقدمه دکتر غلامحسین تکمیل همایون از استادان پیشکسوت تهران پژوهی به معرفی ۱۰۰موزه فعال تهران پرداخته‌ام.
شنیدم قرار است درباره موزه‌های قزوین هم کتابی منتشر کنید.
بله، در نظر دارم در صورت همکاری میراث فرهنگی و شهرداری، به موزه‌های شهرهای بزرگ از جمله قزوین، اصفهان و تبریز هم بپردازم.
– و حرف آخرتان…
سپاس از شما و فرصتی که فراهم کردید.

امید مهدوی