برنده یا بازنده زودهنگام؟

محمدحسن ابوترابی‌فرد، نماینده قزوینی‌الاصل تهران در مجلس نهم، نامزد نهایی ائتلاف اکثریت اصولگرایان، راست سنتی، برای نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم بود.  ابوترابی که به عنوان سیاستمداری میانه‌رو شناخته می شود، بین شخصیت‌ها و گروه‌های مختلف اصولگرا از اقبال بالایی برای ائتلاف برخوردار بود؛ به ویژه آن که در سال ۹۰ با حکم رهبر انقلاب به عضویت هیات عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه منصوب شده بود. نماینده قزوین در مجلس هشتم، علاوه بر این برگ برنده که بیسشتر آرای اصولگرایان را به سبد او متمایل می‌کرد، سیادت و سوابق خانوادگی‌اش، نایب‌رییسی‌اش در مجلس و میانه‌روی و طمانینه‌اش را هم داشت که از حیث مقبولیت، او را یک سر و گردن بالاتر از دیگر نامزدهای اصولگرایان قرار می داد؛ اما سید که تا پیش از نامزدی آیت‌الله هاشمی می‌گفت: «فعلاً رقیب جدی ندارم و به نفع ولایتی و قالیباف کنار نمی‌روم» به یکباره و تنها یک روز پیش از اتمام بررسی صلاحیت نامزدها توسط شورای نگهبان، از نامزدی ریاست‌جمهوری انصراف داد.  گذر زمان روشن خواهد کرد اصولگرایان سنتی و به‌ویژه ابوترابی با این کناره‌گیری غیرمنتظره چه فرصت‌های احتمالی را به‌دست آورده، یا چه چیزی را از دست داده‌اند؛ آیا برنده زودهنگام انتخابات یازدهم شده اند یا بازنده زودهنگام آن؟