قدیمی ترین گراندهتل ایران، قلعه حسن صباح و بزرگترین آب انبار تک گنبدی ایران، تنها گوشه‌ای از آثار تاریخی قزوین هستند. اما چیزی که همیشه مورد توجه مردم بوده این است که با توجه به جایگاه استان قزوین در داشتن آثار متعدد گردشگری، از لحاظ حضور گردشگر در استان در جایگاه مطلوبی قرار نگرفته است. علاوه بر این، در بحث آمار هم به نظر می‌رسد که نهاد‌های مختلف آمار مختلفی را اعلام می کنند؛ در حالی که استاندار قزوین از حضور بیش از یک میلیون گردشگر در تعطیلات نوروز سال ۹۲ خبر می دهد، معاون عمرانی او از رقم هفت میلیون نفری خبر می‌دهد.
مشکل فنی، دلیل بلاتکلیفی مرمت گراندهتل
نادر محمدی، معاون گردشگری و سرمایه‌گذاری میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین، در گفت‌وگو با فروردین امروز می گوید: «مرجع آمار گردشگری در استان نه استانداری است و نه سازمان میراث فرهنگی، بلکه سازمان حمل و نقل مرجع رسمی آمار ورود گردشگر در استان است و آمار صحیح آن کمی بیشتر از یک میلیون نفر گردشگر در تعطیلات نوروز امسال بوده است».
او در رابطه با موضوع پایلوت گردشگری قزوین که ازسوی سازمان اسکان بشر تعیین شده و قرار بوده که تا سال ۹۰ جایگاه استان قزوین به عنوان شهر گردشگری تثبیت شده باشد نیز، گفت: «در این زمینه کارهایی صورت گرفته است، همچون مرمت آثار تاریخی شهر با کمک سازمان اسکان بشر، مانند مرمت سرای سعد السلطنه، اما در مجموع هنوز به هدف مورد نظر نرسیدیم». محمدی همچنین درباره مرمت قدیمی ترین گراندهتل ایران که در ابتدای گزارش به آن اشاره شد، اینگونه می‌گوید: « این هتل به صندوق احیا واگذار شده تا مرمت آن به بخش خصوصی داده شود، اما به نظر می‌رسد که به دلیل مشکلات فنی که این طرح دارد تاکنون کاری صورت نگرفته است.»
شاید با این شرایط نتوان به این زودی امیدی در تغییر وضعیت گردشگری در استان قزوین داشت. ما تنها شاهدان منفعل فراموشی تاریخ شهرمان هستیم. تاریخی که نه تنها از جنبه حضور گردشگر اهمیت زیادی دارد، بلکه مهم‌تر از آن بخشی از حافظه تاریخی ما را می سازد و ما با انفعالی که نسبت به این آثار داریم هر روز بخشی از حافظه تاریخی خود را از دست می‌دهیم و شاهد نسلی خواهیم بود که از هویت خود بی خبر است.
قزوین؛ سال‌های نه‌چندان دور
یکی از سالمندان قزوینی که سال‌های دور و کافه نشینی‌های دور سبزه‌میدان و رونق گراندهتل را خوب به یاد دارد به فروردین امروز می‌گوید: آن سال، حدود چهل سال پیش، عصرها دور سبزه میدان چند کافه بود و سینما بود و کالسکه ها رد می‌شدند. فضای سبزه‌میدان مثل حالا نبود و فضا باز بود. تا نیمه‌شب بعضی مغازه‌ها باز بودند و خارجی‌ها و توریست‌ها خیلی زیاد بودند. برای خارجی‌ها خیلی جالب بود که بین مردم و کنار چهل‌ستون بنشینند و غذا بخورند. هم حضور خارجی‌ها و هم شور و حالی که سبزه میدان داشت کار کسبه را هم پررونق کرده بود. تا همین هفت هشت سال پیش هم من در قزوین توریست‌هایی را می‌دیدم که از کشورهای خارجی می‌آمدند، نمی دانم چرا، اما چند سال است که حتی یک گردشگر هم ندیده ام. او معتقد است: حتی مسافران شهرهای دیگر هم به قزوین به عنوان شهری عبوری نگاه می کنند نه شهری مثل اصفهان و شیراز، در حالیکه قزوین آثار تاریخی زیادی دارد که به هر دلیلی خیلی‌ها نمی شناسند.
مشکل فنی، دلیل بلاتکلیفی مرمت گراندهتل
نادر محمدی، معاون گردشگری و سرمایه‌گذاری میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین، در گفت‌وگو با فروردین امروز می گوید: «مرجع آمار گردشگری در استان نه استانداری است و نه سازمان میراث فرهنگی، بلکه سازمان حمل و نقل مرجع رسمی آمار ورود گردشگر در استان است و آمار صحیح آن کمی بیشتر از یک میلیون نفر گردشگر در تعطیلات نوروز امسال بوده است».
او در رابطه با موضوع پایلوت گردشگری قزوین که ازسوی سازمان اسکان بشر تعیین شده و قرار بوده که تا سال ۹۰ جایگاه استان قزوین به عنوان شهر گردشگری تثبیت شده باشد نیز، گفت: «در این زمینه کارهایی صورت گرفته است، همچون مرمت آثار تاریخی شهر با کمک سازمان اسکان بشر، مانند مرمت سرای سعد السلطنه، اما در مجموع هنوز به هدف مورد نظر نرسیدیم». محمدی همچنین درباره مرمت قدیمی ترین گراندهتل ایران که در ابتدای گزارش به آن اشاره شد، اینگونه می‌گوید: « این هتل به صندوق احیا واگذار شده تا مرمت آن به بخش خصوصی داده شود، اما به نظر می‌رسد که به دلیل مشکلات فنی که این طرح دارد تاکنون کاری صورت نگرفته است.»
شاید با این شرایط نتوان به این زودی امیدی در تغییر وضعیت گردشگری در استان قزوین داشت. ما تنها شاهدان منفعل فراموشی تاریخ شهرمان هستیم. تاریخی که نه تنها از جنبه حضور گردشگر اهمیت زیادی دارد، بلکه مهم‌تر از آن بخشی از حافظه تاریخی ما را می سازد و ما با انفعالی که نسبت به این آثار داریم هر روز بخشی از حافظه تاریخی خود را از دست می‌دهیم و شاهد نسلی خواهیم بود که از هویت خود بی خبر است.
قزوین؛ سال‌های نه‌چندان دور
یکی از سالمندان قزوینی که سال‌های دور و کافه نشینی‌های دور سبزه‌میدان و رونق گراندهتل را خوب به یاد دارد به فروردین امروز می‌گوید: آن سال، حدود چهل سال پیش، عصرها دور سبزه میدان چند کافه بود و سینما بود و کالسکه ها رد می‌شدند. فضای سبزه‌میدان مثل حالا نبود و فضا باز بود. تا نیمه‌شب بعضی مغازه‌ها باز بودند و خارجی‌ها و توریست‌ها خیلی زیاد بودند. برای خارجی‌ها خیلی جالب بود که بین مردم و کنار چهل‌ستون بنشینند و غذا بخورند. هم حضور خارجی‌ها و هم شور و حالی که سبزه میدان داشت کار کسبه را هم پررونق کرده بود. تا همین هفت هشت سال پیش هم من در قزوین توریست‌هایی را می‌دیدم که از کشورهای خارجی می‌آمدند، نمی دانم چرا، اما چند سال است که حتی یک گردشگر هم ندیده ام. او معتقد است: حتی مسافران شهرهای دیگر هم به قزوین به عنوان شهری عبوری نگاه می کنند نه شهری مثل اصفهان و شیراز، در حالیکه قزوین آثار تاریخی زیادی دارد که به هر دلیلی خیلی‌ها نمی شناسند.
