نادیده‌گرفتن «نخبگان»آغاز توقف توسعه

در سکوتِ کتابخانه‌ها، پشت درِ اتاق‌های پایان‌نامه، روی نیمکت‌های حیاط دانشگاه‌ها و در پروازهای بی‌صدا به مقصد تهران، شهرهای دیگر یا آن‌سوی آب‌ها، نسلی از نخبگان در رفت‌وآمد است؛ نسلی که سال‌ها درس خوانده، مقاله نوشته و طرح پژوهشی تعریف کرده و حالا میان سه راه مانده است: ماندن در شهری که برایش فرصت و شأن حرفه‌ای قائل نیست، مهاجرت به پایتخت و شهرهای دیگر، یا خروج از کشور. قزوین که قرن‌ها «دیار عالمان و عارفان» خوانده شده، امروز با تناقضی تلخ روبه‌روست: در بنرها و سخنرانی‌ها از نخبگان تجلیل می‌شود، اما در عمل هنوز جایگاه واقعی برای آنان باز نشده است.