او معتقد است مردم برای بازگویی مشکلاتشان به ساختمانهای اداری کمتر مراجعه میکنند و دسترسی آسان به پایگاههای سلامت اجتماعی باعث بالا رفتن اعتماد مردم، بهبود شرایط محلهها و در نتیجه افزایش مشارکت اجتماعی در سطح جامعه میشود.
از کارهای اجتماعمحور تا نیازسنجی عمومی
این فعال اجتماعی حوزه سلامت درباره زمان آغاز فعالیتهای این تشکل مردمنهاد و حوزه فعالیتهای آن میگوید: سال۱۳۸۰ در روز جهانی زن، در جمع دوستانه صحبت از موسسهای شد که در آن فعالیتهای داوطلبانهی اجتماعی صورت میگرفت. همانجا با توجه به روحیهی داوطلبانهای که از خود سراغ داشتم تصمیم گرفتم که به جمع آن موسسه بپیوندم و با دیگر داوطلبان شروع به همکاری کنم.
مرندی میافزاید: در ابتدای شروع به فعالیت، نه مجمع عمومی داشتیم و نه هیات مدیرهی خاصی اما کارها و فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی را با عشقوعلاقه خیلی زیادی انجام میدادیم. بعد از مدتی که از عضویتم در این گروه گذشت به عنوان مدیرعامل موسسه همیاران سلامت روان مینودر انتخاب شدم و همراه با بقیه اعضای گروه فعالیتهای اجتماعی را پیگیری کردیم.
وی درباره اقدامات انجام شده توسط این تشکل مردمنهاد اضافه میکند: کارهای اجتماعمحور را در محلههای مختلف شروع و برای نیازسنجی مردم به محلات رجوع کردیم. در برنامه اجتماعمحور هم آموزش خیاطی داشتیم و در مراسم مختلف مانند روزجهانی کودک، هفته مبارزه با مواد مخدر و یا آیینهایی مانند شب یلدا و روز جهانی زن دور هم جمع میشدیم و گلگشتهایی هم داشتیم.
این فعال اجتماعی حوزه سلامت تصریح میکند: یکی از بهترین کارهای ما، کتابخوانی در بیمارستان قدس بود که خانم جهانگیری از همیاران فعال موسسه این کار را شروع کرد و هفتهای یک روز برای بچهها کتابخوانی داشتیم؛ بازیهای مختلف انجام میدادیم، نقاشی میکشیدیم و در روزجهانی کودک، گروه موسیقی و تئاتر به بیمارستان بردیم که بسیار مورد استقبال کودکان قرار گرفت، بهطوری که یکی از بچهها در بیمارستان به ما گفت: «روزی که شما به بیمارستان میآیید و من اینجا کنار شما هستم، درست مانند این است که به شهربازی رفتهام و بازی کردهام و من خیلی خوشحالم از آمدن شما»، همین جملههای شیرین و حال خوب کودکان برای ما کافی بود تا بدانیم که کار ارزشمندی را انجام میدهیم.
مرندی ادامه میدهد: زمانی که وارد همیاران شدم، جمع ما شامل ۱۰ تا ۱۲نفر از خانمها بود. بنابراین در جمعهای فرهنگی، آقایان علاقهمند را برای عضویت در همیاران دعوت کردیم، گرچه در ابتدا این مساله با مخالفت برخی خانمهای همیار مواجه شد اما کمکم با هماندیشی، تصمیم بر حضور بیشتر آقایان در گروه همیاران شد.
باشگاه مثبت، کانون حمایت از بیماران ایدز
وی با اشاره به طرح راهاندازی باشگاه مثبت برای حمایت از بیماران مبتلا به ایدز در قزوین، عنوان میکند: در اوایل دهه هشتاد، خبرهایی از شیوع بیماری ایدز شنیدیم که انتقال این بیماری نه تنها از طریق خون، بلکه از طریق روابط جنسی در بین نوجوانان و جوانان افزایش داشته است. از این رو تصمیم به انجام طرح ارائه شده توسط سازمان ملل متحد گرفتیم و بر همین اساس، باشگاه مثبت برای حمایت از بیماران ایدز راهاندازی شد.
مدیرعامل موسسه همیاران سلامت در عین حال تاکید میکند: متاسفانه با وجود اینکه چندین دهه از شناسایی این بیماری میگذرد، اما هنوز مردم اطلاعات و آگاهی کافی راجع به این بیماری ندارند و بعضا برایشان ناشناخته است. از طرف دیگر افرادی که درگیر ویروس ایدز هستند در جامعه منزوی میشوند چون معمولا جامعه آنها را نمیپذیرد و با برچسبهایی که به این افراد زده میشود، جدایی هر چه بیشتر این بیماران از جامعه را شاهد هستیم. بنابراین نیاز امروز جامعه، آگاهیبخشی و حمایت از بیمارانHIV است تا با تغییر نگاه به این بیماری بتوانیم در جهت کاهش آمار ابتلا به بیماری ایدز، گامی در سطح استان برداریم.
مرندی در خصوص گستره فعالیتهای این موسسه نیز عنوان میکند: اولین پایگاه سلامت اجتماعی را در پارک الغدیر بنا کردیم و پس از مدتی چندین پایگاه از جمله در خیابان نواب و غیاثآباد راهاندازی شد. زمانی که پایگاههای سلامت اجتماعی را به صورت کانکس راهاندازی کردیم، مردم محلی از وجود پایگاه و حضور ما در محله خودشان میترسیدند و اعتماد کافی برای بیان مشکلاتشان نداشتند، چون متاسفانه سطح آگاهی در مورد کار مشارکتی بین مردم بسیار پایین بود، اما با گذشت زمان و با انجام فعالیتهای مختلف، اعتماد مردم به ما بیشتر شد.
وی یادآور میشود: افرادی هم اعتقاد داشتند که پایگاهها باید در داخل ادارات مستقر باشند، اما باور ما این بود که مردم برای بازگویی مشکلاتشان کمتر به ادارات مراجعه میکنند و اصلا دسترسی آسان محلی، ویژگی اصلی پایگاه سلامت اجتماعی را تشکیل میدهد، زیرا هر کسی که از کنار پایگاه ما میگذرد، سرک میکشد تا ببیند اینجا چه خبر است و ما چه کار میکنیم؟ بنابراین با نیازسنجی از مردم در خیابان نواب، کارهای زیادی برای بهبود شرایط محله انجام شد؛ مردم پای کارآمدند و کم کم درخواستشان را مطرح کردند و مشارکت اجتماعی خوبی بین موسسه و اهالی شکل گرفت که بسیار باارزش است.
این فعال اجتماعی حوزه سلامت همچنین درباره زمینهها و شرایط مورد نیاز بهمنظور کنترل آسیبهای اجتماعی خاطرنشان میکند: اگر میخواهیم به سمت جامعه سالم حرکت کنیم باید فعالیتهای آموزشی مختلفی برای کودکان و نوجوانان در محلههای آسیبدیده انجام شود؛ یعنی برای آنها بستری به منظور فعالیتهای فرهنگی از جمله: موسیقی، تئاتر، خطاطی، نقاشی و غیره فراهم کنیم تا در آینده بتوانند مسیر زندگی خود را به درستی پیدا کنند. اگر بتوانیم در این زمینه به کودکان کمک کنیم اعتماد به نفس آنها در زندگی افزایش پیدا مییابد و قطعا در زندگی و آینده آنها تاثیرگذار خواهد بود و این مساله، سبب کاهش گرایش آنها به بزهکاری و در نتیجه کنترل آسیبهای اجتماعی میشود.