چند وقت پیش «وهاب میزانی» معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری گفته بود: «شهر قزوین پر از اتوبوس‌هایی است که با مسافرانی اندک و یا خالی در شهر تردد می‌کنند و سهمِ استفاده مردم از حمل ‌و نقل عمومی (اتوبوس) تنها 19درصد است؛ در حالی که250اتوبوس فعال در سطح شهر وجود دارد که این میزان نسبت به جمعیت شهر مازاد هم هست».

طرح جامع حمل‌ونقل و سیاست‌های ترافیکی در سطح استان و شهر قزوین قرار است درنهایت تعدیل ترافیک را برای معابر به همراه بیاورد.

نهاد معاونت اجتماعی - فرهنگی شهرداری قزوین، در سال‌های اخیر در دوره‌ای فعال و دوباره منحل شد؛ اما در چارت سازمانی مافوق سازمان فرهنگی- ورزشی شهرداری محسوب می‌شد و بنا بود این سازمان ذیل معاونت اجتماعی - فرهنگی فعالیت کند.

قزوین جزو معدود شهرهایی است که طرح جامع حمل و نقل شهری دارد و از این جهت با 8 کلانشهر رقابت می‌کند؛ طرحی که مجموعه مدیریت شهری به داشتن آن افتخار می‌کند و وجودش را عاملی می‌بیند که در دراز مدت می‌تواند مسئله ترافیک را در شهر حل کند.

فارغ از اتفاقات و حواشی که هر ساله در هنگام انتخابات رخ می‌دهد در اردیبهشت ماه امسال که انتخابات شوراهای شهر و دوره دوازدهم ریاست جمهوری همزمان برگزار شد، شیوه‌های قابل تامل برخی کاندیداها  برای تبلیغات، بسیاری را دل آزرده کرد؛ حتی در بعضی موارد صدماتی را به چهره شهر وارد آورد.

مدیرکل میراث فرهنگی استان قزوین، سهم استان را از سفرهای نوروزی کشوری 227 هزار و 690 نفر اقامت در مراکز اقامتی رسمی نزدیک به 3 میلیون بازدید از بناهای تاریخی اعلام کرده‌‌؛ اما آیا این تعداد گردشگر برای قزوین که از نظر تعداد آثار تاریخی در مقام اول کشور قرار دارد، درآمد‌زا بوده‌است؟!

«اگر مصرف‌کننده_ تقاضا کننده، نیاز ، قدرت خرید مردم و تولید کننده را عناصر چهارگانه بازار بدانیم، در “اقتصاد بازار” توزیع کالا و خدمات  را سیستم قیمت آزاد هدایت می‌کند و تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان درباره آنچه که تولید یا خریداری می‌کنند خود تصمیم می‌گیرند. در مقابل در “اقتصاد با برنامه” ، این دولت است که درباره نوع و کمیت کالاهای تولید شده تصمیم‌گیری و به نحوی در آن دخالت می‌کند.»

می‌گویند برای اینکه ببینی یک شهر چقدر زنده و جاری است، سری به بازار آن بزن؛ بازاری که از گذشته‌های دور با زندگی مردم عجین شده و در شهرهایی نظیر قزوین، چه بسا بافت تاریخی و معماریِ کم نظیرش_درکنار رفع نیازهای روزمره_ آن را به جاذبه‌ای دیدنی برای ساکنان و گردشگران تبدیل کند؛ اما از سوی دیگر، مرور اتفاقات تلخی چون«پلاسکو» در بافت‌های قدیمی و دور از دسترس برای عملیات امداد، این سوال را مطرح می‌کند که در هنگامه‌ی فرا رسیدن بهار و حضور پررنگ مردم در بازار بزرگ شهر، حفاظت از جان و مال مردم چگونه خواهد بود؟ 

«پلاسکو فرو ریخت.» خبر کوتاه بود و تلخ؛ بی هیچ کم و کاست. پلاسکو از شرم بی تدبیری فرو ریخت تا تلنگری شود بر نبود برنامه در مدیریت شهری، تا همه به یادآوردند که اداره کردن شهر، تدبیر و دانش می‌خواهد. پلاسکو با 20 کشته و هزاران میلیارد تومان خسارت، هشداری جدی است برای کسانی که مسئولیت اداره شهر ها و مهار بحران های این چنینی  را برعهده دارند.

نمای شهری را باید نخستین جلوه از یک شهر دانست؛ منظره‌ای که در ذهن و روح شهروندان یک شهر رسوخ می‌کند و همواره در ذهن باقی می‌ماند. مولفه‌ای که به لحاظ حقوق شهروندی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، اما این مهم در شهر قزوین مغفول مانده است.

رییس هیات مدیره کانون معلولین توانا اظهار کرد: «اگر قرار است ما را به دست خیریه‌ها بسپارید که به ما ترحم کنند، ما کمک بلاعوض نمی‌خواهیم.